روز بازیگر :: یادداشتهای یک editman خوانساری

روز بازیگر

شنبه, ۱۴ ارديبهشت ۱۳۹۲، ۱۱:۴۲ ق.ظ

نمیخوام به بازیگری حرفه ای رجوع کنم و دوست دارم دراین روز یادی کنم از هنرمندان این عرصه

که به معنای واقعی در شهر خوانسار خاک صحنه خوردند .

ضمن اینکه این روز رو به تمام بازیگران عرصه تاتر و فیلم خوانسار تبریک عرض میکنم .

اون وقتا که با مادرم به تماشای تاتر میرفتیم هنوز تو ذهنم مونده .

سالنی تاریک و مخوف که روی صحنه اون صدای شلیک تیر و یا کشتن آدما مهمترین شاخصه های

تاتر دهه شصت بود .

خوب دیدن اینجور صحنه ها برای کودک 5 ساله چیزی جز ترس و وحشت به همراه نداره .

اما ازون دوران که بگذریم و به قولی بعد از پیروزی و هشت سال جنگ تحمیلی ،

با صحنه تاتر آشنا شدم و دورادور دستی بر آتش صحنه داشتم .

بازیگری شهامت میخواد .اونم تو شهر خوانسار .

بازیگر خوانساری باید از خیلی چیزا بزنه تا بتونه خودشو نشون بده .

اهالی تاتر خونسار میدونن ، اینجا هیچ کس به صورت حرفه ای بازیگر نمیشه

مگر اینکه از خونسار کوچ کنه و بره ، فقط و فقط تهران .

خونسار هیچ وقت رنگ حرفه ای شدن در این هنرو به خودش ندید تا این اواخر که خوشبختانه

شاهد بروز اتفاقاتی از سوی بعضی از علاقه مندان این حرفه هستیم ،

البته به صورت کاملا خودجوش و انفرادی .

بازیگران خوانساری هم مثل من ، شاید به دلیل وحشتی که در دهه شصت بر صحنه تاتر

حاکم بود به طور غیر ارادی به سمت ، طنز هدایت شدند تا بتونن اون خلائ سالهای

سختی و رنج و پر کنند .طنزهایی فاخر و یا لوده بازی .

بازیگر خونساری براش فرقی نمیکنه چی اجرا کنه ، اون فقط دوست داره این هنر حفظ بشه .

وقتی به تاریخ بازیگری در خوانسار نگاهی بندازیم ، شاهد اوج و فرودهایی در این عرصه هستیم

که همش بر میگرده به وضعیت اجتماعی و فرهنگی حاکم بر شهر .

ضمن اینکه خوانسار مهد تعزیه خوانی هم هست و به قولی مادر هنر تاتر تعزیه خوانی محسوب میشه

و دور از انتظار نیست که وقتی وارد دبستانهای خونسار میشی (دخترانه و پسرانه)

میتونی شاهد بازی کودکان در نقشهای شمر و یزید و شبیه ائمه (ع) باشی .

مطلب بسیار هست برای گفتن اما ترجیح میدم شعر زیر و آهنگ بسیار زیبا و محبوب

هنرمندان عرصه تاتر طنزو تقدیم کنم به همه خاک صحنه خورده هایی که واقعا برای فرهنگ

خوانسار زحمت کشیدند .

به زمین خوردن دلقک
یا در اوردن شکلک
واسه اینه که تو بخندی
مثل رسم شاه و تلخک
مثل رسم شاه و تلخک
کفش های لنگه به لنگه
میپوشه که هی بلنگه
پای راستش میره جف پا
تا پای چپش بلنگه
تا پای چپش بلنگه
واسه نونه واسه نونه
تا به کارش تو بخندی
که اگه اینو بدونی
تو به دلقک نمی خندی
تو به دلقک نمی خندی
واسه نونه واسه نون
تا به کارش تو بخندی
که اگه اینو بدونی
تو به دلقک نمی خندی
تو به دلقک نمی خندی
کفش های لنگه به لنگه
میپوشه که هی بلنگه
میدونه که هر چی سنگه
همه پیش پای لنگه
همه پیش پای لنگه
کفش های لنگه به لنگه
میپوشه که هی بلنگه
میدونه که هر چی سنگه
همه پیش پای لنگه
همه پیش پای لنگه
پشت این چهره خندون
اون همیشه غصه داره
این همه شکلک و بازی
واسه نونه در میاره
پشت این چهره خندون
اون همیشه غصه داره
این همه شکلک و بازی
واسه نونه در میاره
واسه نونه در میاره
واسه نونه واسه نون
تا به کارش تو بخندی
که اگه اینو بدونی تو
به دلقک نمی خندی
واسه نونه واسه نون
تا به کارش تو بخندی
که اگه این رو بدونی
تو به دلقک نمی خندی
تو به دلقک نمی خندی

http://dl.aloneboy.com/music/mohamad%20esfehani/dalghak%20%5BAloneBoy.com%5D%20mohammad%20esfehani.mp3

۱ ۰
۹۲/۰۲/۱۴

سید شهاب دادگستر

۱۷ ارديبهشت ۹۲ ، ۱۰:۰۶

زندانی

یعنی 50 سال دیگه کسانی میاند و میفهمن که بازیگرای خونسار چی کشیدن.مخصوصا بچه های الان که خیلی چیزا رو زود میفهمن .و پنجاه سال بعدش بازیگرای خونسار میشن اسطوره های نسل دهم انقلاب اسلامی...

۱۶ ارديبهشت ۹۲ ، ۰۷:۵۹

جیگرم آتیش گرفت.البته خیلی وقته داره می سوزه. فقط سوختنش فعلا مثل دودهای دورآتشفشان تفتان.روز بازیگر به همه دلسوختگان عرصه تئاتر ،فیلم نمایش، سینما همه و همه مبارک باشه.و تبریک ویژه به بازیگران خوانساری. تک تک شون فعلا دارن اسطوره سازی میکنن.امروز معلوم نیست.سالها بعد تاریخ خواهد گفت.

۱۴ ارديبهشت ۹۲ ، ۲۲:۵۵

علی

مبارک باشه، البته روز کارگردان، روز تدوینگر، روز فیلمبردار، روز سناریست و از همه مهتر روز تهیه کننده هم پیشاپیش مبارک.

۱۴ ارديبهشت ۹۲ ، ۲۱:۱۹

کلثوم ننه (هادی افسر ولایی)

دایی جون جیگرمو آتیش زدی
جیگرد بقربون درسته که تجربم خیلی کمه وکوچیکتر از اونم که بخوام حرفی بزنم ولی دایی این حق بچه هاما نیست بچه هایی که عشقشون بازیگریو فیلم وتئاتره شاید اگه تک تک شون فقط 30 تا 40کیلومتر انور تر از خونسار بودند الان بازیگر مشهوری شده بودند
ولی باز م بنازم بچه های با جیگرمونو که همشون جیگر دارندو جیگرند
اینو میتونم به واقعیت بگم کهخ این قضیه رو (روز بازیگر) توی خونسار شاید 7یا 8 نفر بدونند وازش خبر داشته باشند حتی اونایی که ادعای فرهنگ وهنر هم دارند این قضیه رو نمی دونند چی میشد تو این روز از پیشکسوتان این عرصه که سالها پیش صحنه رو برای ما آماده کردند تجلیل می شد حیف که دستم به هیچ جا بند نیست ووضع درستیم ندارم وگرنه...
خلاصه خیلی بی جیگرند اونایی که از ترس بعضیا هنرمندای شهر شونو یادشون می ره وحتی با یه کارت تبریک دل اونا رو شاد نمی کنند
جیگر واونی داره که با این وجود وایساده تو صحنه و کارشو میکنه حالا چه ازش تجلیل کنند چه نکنند
یه روزیم میشه که یکی از ما جیگرمون بیمار میشه ومی افتیم گوشه یه بیمارستان انوقته که چشممون به در تا یکی بیاد بگه خدا بد نده هنرمند
یا تو محافل فرهنگبی وهنری بگند برای هنرمند عزیز شهرمون که چند روزیه با بیماری.. دست وپنجه نرم می کنه دعا کنید آره اما دریغ از یک نفر که بهت سر بزنه انوقته که بر اثر بیماری جیگر درد بمیری و تمام اعضای بدنتو اهدا کنی حتی اون جیگر مریض تو چون اون جیگر مریض هنوز هنوزم جیگره
جیگره همه ی بچه های هنرمند خونساری مخصوصا بازیگرای بار جیگر

۱۴ ارديبهشت ۹۲ ، ۱۸:۲۱

MGN

هی بازیگر گریه نکن ماهممون مثل همیم

صبح ها که از خواب پامیشیم نقاب به صورت می زنیم

یکی معلم می شه و یکی می شه خونه بدوش

یکی ترانه ساز می شه یکی می شه غزل فروش

کنه نقاب زندگی تا شب رو صورتای ماست

گریه های پشت نقاب مثل همیشه بی صداست

هر کسی هستی یکدفعه قد بکش از پشت نقاب

از رو نوشته حرف نزن رها شو از حیله خواب

نقش یک دریچه رو میله قفس بکش

برای یک بار که شده جای خودت نفس بکش

کاش که می شد تو زندگی ما خودمون باشیم و بس

تنها برای یک نقاب حتی برای یک نفس

تا کی به جای خودما نقابمون حرف بزنه

تا کی سکوت رو رج زدن نقش همایش غمه

می خوام همین ترانه رو تو صحنه فریاد بزنم

نقابم و پاره کنم جای خودم داد بزنم

۱۴ ارديبهشت ۹۲ ، ۱۷:۳۶

کمش

خونسار و بقیه شهرهای حتی بزرگترتو این موضوع تفاوتی ندارند. تو ایران فقط تهرانه که جایی برای اهالی سینما و تاتر داره اون هم به قدری تنگ که به هیچ وجه اجازه دیده شدن استعدادها رو نمیده.

متاسفانه هنرهای نمایشی تو مملکت ما سرکوب میشه...

یادداشتهای یک editman خوانساری

یادداشتهای یک editman خوانساری

روز بازیگر

نظرات (۹)