کنسرت
شهر خوانسار همچنان در آرامش کامل ،
نسیم خنک و صدای آب از مسیر رودخانه ای که در مرکز شهر جریان دارد .
کمی آنطرفتر اما صدای سازهای اصیل به گوش میرسد .
صدایی که اگر خوب دقت کنی ، از سرپنجه های شیرین ساکنین همین شهر خبر میدهد .
یکی از مغازه داران میگوید :
شب گذشته برای دیدن کنسرتی به گلپایگان رفتیم .من و چهار نفر از دوستان .
جاتون خالی ، تو سالن اداره فرهنگ و ارشاد گلپایگان جای سوزن انداختن نبود .
صادق شاه ولایتی کمانچه میزد . حمید بنی هاشمی ویلن و آصف هم سنتور .
محرابی هم آواز بود و دوتای دیگه رو یادم نیست .
به احتمال زیاد و چنین مشهود است که شهر همسایه ، با توجه به
فرارسیدن ایام شعبانیه کوشیده است تا به این بهانه کنسرتی اما با به کار گیری نیروهای
بومی و غیر بومی ترتیب دهد ، و با درایت رئیس اداره فرهنگ آن شهر از اعتراضات مردمی کاسته و نشاط اجتماعی را به شهر بازگرداند .
مغازه دار میگوید :
ما به این که تو خونسار ما موسیقی برگزار نمیشه اعتراض داریم .
چرا باید خواننده های موسیقی سنتی خونه نشین باشند ؟
سوالی که در ذهن شهرنشینان خوانساری نقش میبندد حکایت از چراهایی دارد
که مسئولین فرهنگی و هنرمندان این عرصه باید به آن پاسخ دهند .
این درحالیست که خوانسار تنها شهر مدعی آواز اصیل و موسیقی ایرانی، در حسرت شنیدن
صدای ساز هنرمندانش در سکوت کامل به سر میبرد .
- ۹۲/۰۴/۰۵