سنتوری به روایت حوا
«موسیقی صــــــــــــــــدای ـخداـست»
اینم ــســـنتور من:
حیف نیست سنتورم گوشه ی اتاقم افتاده باشه و هرچند وقت یبار من برم و باهاش ساز غمگین بزنم؟؟؟
حیف نیست؟؟؟
حرفه ای نیستم اما خیلی دوستدارم تو این ساز حرفه ای بشم و یروزی برم تو گروههای بزرگ کار کنم، البته سنتور به سبک نوین...خیلی هم پیگیر شدم که از همین استادان شهر خودمون(استاد غضنفری،آقای قربانی) کمک بگیریم و تو اداره ارشادی جایی کلاسش برگزار بشه اما نشد!!! کلاس نمیدند...
نمیشه کاری کرد؟
میرماااااااااا..........!!!!!!!!
بعد نگیـــــــــــد نخبه ی شهر ما کجا رفتااااااااااااا..........!!!!!!!!
میدونید چند نفر به من گفتند اگه کلاس برگزار بشه ما هم هستیم؟(حالا خدا کنه زیرش نزنند)
میدونید چقد بابای عزیــــــــزم دوست داشت من برم سنتور تخصصی یاد بگیرم اما نشد؟
خب ایها الناس یکی بفکر باشه دیگه..........
هیچ مسئولی که گذرش به وبلاگ من نمیخوره اما بگوششون برسونید....
وگرنه میـــــــــــــــــــرم ...
تهدیـــــــــــــد نیست که... در حد حرف گفتم...
اما اگه سنتورمو انقــــــــد غمگین ببینم واقعا برش میدارمو میرم اون یکی اتاق!!!
کوله بارم بر دوش
سفـــــــــری میباید
سفری بی همراه
گم شدن تا ته تنهـــــــــایی محض
ــســـازکمـ با من گفت:
هرکجا لرزیدی
از سفــــــــر ترسیدی
تو بگو از تـــــــــــهـ دل
من ــخـــــــــــــــدا را دارم
من و سازم چندیست که فقط با اویـــــــــــــــــیمـ.
موسیقی هنری بی انتهاست، هنری که گفتنی نیست، ادعا نیست، فقط بشنو و قضاوت کن.......
یروزی قرار بود با دوستان گروه موسیقی تو خونسار راه بندازیم خانم د؟ (نوازنده نی)کلی زحمت کشید این در اون در زد اما از بس سنگ انداختند نشد،مجـــــــوز ندادند و بعضی دوستان پراکنــــــــده شدند. خانم ش؟ و خانم ا؟ گیتاریست گروه، خانم ر؟ نوازنده دف، بنده ی حقیــــــــر نوازنده سنتور و دیگر دوستان..
نشد دیگه........ یعنی نشد ک بشه
کاش یروزی بشه...
شما چه سازی دوست دارین؟
صدا و تصویر این پست منو به خاطراتی برد که
تلخ و شیرین کودکی ،نو جوانی و یک عمر زندگی من بود .
شاید اگر اون زمان وبلاگی می داشتم من هم مثل حوا می نگاشتم .
(اما اگه سنتورمو انقــــــــد غمگین ببینم واقعا برش میدارمو میرم اون یکی اتاق!!!)
این دیالوگ پر از احساس خیلی حرف واسه گفتن داره
میدونید اگه کسی با سازش خلوت کنه یعنی چی ؟
حیف نیست سنتورم گوشه ی اتاقم افتاده باشه و هرچند وقت یبار من برم و باهاش ساز غمگین بزنم؟؟؟
و صدای ساز شهر من
مضراب شکسته است
سیمهای پاره شده
صفحه گود رفته از فشار روزگار
نت بهار جوانی گم شده
ساقی نامه ، شهر آشوب ،زنگ شتر را چه کسی میشناسد ؟
ولی من ماندم .
نرفتن را آموختم .
